Zelfcompassie vs Innerlijke criticus

Wanneer je vriend of vriendin faalt, vinden we dat vaak helemaal niet erg. Je helpt de ander of lacht om die blunder.
Maar wat doe je wanneer je zelf onderuit gaat? Ben je dan nog zo lief en behulpzaam?

Stel je bent een hele belangrijke afspraak vergeten door te geven aan een collega. Waardoor de mensen die hadden moeten komen niet uitgenodigd zijn en alles in de soep loopt.
Je kan jezelf wel voor je hoofd slaan dat je het vergeten bent. En schaamt je diep. Hoe kun je deze fout zo snel mogelijk recht zetten?

Vaak blijkt het dan een stuk moeilijker te zijn. We zijn dan ineens niet meer lief en behulpzaam, maar zijn dan lekker hard voor onszelf.
Hoe heb ik ook zo stom kunnen zijn!
Zie je wel ik kan het niet.
Mijn baas vindt mij een loser!

Wat zou er gebeuren wanneer je beste vriendin dit was overkomen?
Je zou compassie hebben voor wat haar was overkomen en gezegd dat het iedereen had kunnen overkomen. En dat iedereen wel eens een fout maakt, niemand is immers perfect.

Dus wat maakt nou dat wij onszelf dan zo naar beneden halen en moeite hebben met zelfcompassie?

Wat is zelfcompassie?
Zelfcompassie betekent dat je begripvol en warm bent tegenover jezelf als je pijn lijdt, faalt of je minderwaardig voelt. In plaats van het verdriet of pijn te negeren, erken je dat dit gevoel er mag zijn. Je staat stil bij het feit dat je het even moeilijk hebt en denkt na hoe je het beste op dat moment voor jezelf kan zorgen. Op dezelfde manier als je een ander zou behandelen in een moeilijke situatie.
Je bent dus lief voor jezelf. Net als voor die vriendin die een rotdag heeft gehad op het werk.

Helaas komt het vaak voor dat je heel erg streng bent voor jezelf. Dat je vindt dat jouw verdriet geen bestaansrecht heeft en dat je je niet zo moet aanstellen.
Niet zeuren, maar gewoon doorgaan, gaat vanzelf over.

Wanneer je weinig zelfcompassie hebt zie je niet wat er goed gaat, maar heb je alleen maar oog voor je tekortkomingen en word je daar onzeker van. Daardoor heb je voortdurend bevestiging nodig van anderen en vind je het moeilijk om met kritiek om te gaan. In je hoofd zeurt aldoor de innerlijke criticus die je vertelt dat je niet goed genoeg bent.

Wanneer je je innerlijke criticus zijn gang laat gaan ben je de hele dag in gevecht met jezelf. Dit kan leiden tot te veel stress en dat is niet goed voor je.
Het zijn vaak de perfectionisten, de mensen die alle ballen in de lucht willen houden en vinden dat ze overal goed in moeten zijn, die meer last hebben van een innerlijke criticus.

Door middel van coaching leer ik je:

• hoe je de innerlijke criticus in jezelf kan herkennen
• hoe je deze aan kan pakken.
• Wie is het, wat zegt hij en waar komt hij vandaan?

Je leert om deze minder belangrijk te maken wat hij zegt, het voor kennisgeving aan te nemen. En te kijken naar wat je wel belangrijk wil maken.

Wanneer je meer compassie voor jezelf hebt daalt het stress niveau en komen er gelukshormonen vrij. Hierdoor zit je lekkerder in je vel en zal je prettiger contact met anderen ervaren.