Perfectionisme

Een tijdje geleden raakte ik in gesprek met een prachtige vrouw die de lat erg hoog legt voor zichzelf. Ze voelt zich sterk verantwoordelijk voor de dingen die ze doet, maar ook voor anderen. Ze wilde alles zo goed mogelijk doen, maar hield dit niet meer vol en dreigde bijna onderuit te gaan. Het lukte haar niet meer om alle ballen in de lucht te houden als partner, vriendin en werknemer.

Tijdens de sessie maakte ik haar bewust van die perfectionist. En kwam ze erachter dat dit in haar kinderjaren was ontstaan. In haar jeugd had ze ervaren dat ze niet op de ander kon vertrouwen. Door zich niet machteloos en afhankelijk te hoeven voelen ging ze hard werken om controle te blijven houden over situaties en wist ze zeker dat het goed kwam.

Ze vertelde dat ze nu in de gaten had dat dit niet meer nodig was. De perfectionist was zijn doel voorbijgeschoten en was niet meer helpend. Ze was niet meer het kleine meisje, maar een volwassen vrouw met fijne mensen om zich heen waar ze op kan vertrouwen en hulp aan kan vragen.

In de volgende sessie vertelde ze glunderend dat ze meer vertrouwen heeft in zichzelf, maar ook in de ander. Ze weet dat het wel goed komt en kan beter dingen uit handen geven.
Ze gaf aan dat ze nu weer de regie heeft over haar leven. En dat de perfectionist een stukje van haar is wat er mag zijn, maar dat zij bepaald wanneer.